Bidenwatch

Komen nu ook linkse Democraten in opstand tegen Biden?

In de tweewekelijkse Biden Watch bespreken Amerika-kenners Willem Post en Stan Bos het presidentschap van Joe Biden en andere opvallende ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek. 

,,Ja, er komt een progressieve uitdager van Joe Biden in 2024.” Dit keer zijn het geen dreigende woorden van een Republikeinse politicus, maar van een top-Democraat, zo zeggen diverse bronnen in Washington. Wie het heeft gezegd, is niet bekend, maar de onheilspellende uitspraken zijn zonder twijfel reden tot zorg in de top van het Witte Huis. Biden heeft al genoeg op zijn bord, laat staan dat de president zit te wachten op nog meer geharrewar binnen zijn eigen partij.

De teleurstelling aan de linkervleugel van de Democratische partij richt zich alleen op de verkeerde man. Natuurlijk, Biden is op leeftijd en heeft niet de energieke, charismatische uitstraling van zijn Democratische voorgangers Barack Obama en Bill Clinton. Maar de president staat in zijn beoogde Build Back Better-wet wel pal achter allerlei ingrijpende hervormingen.

Boosheid

De boosheid dat die wet niet door de Senaat komt, moet zijn gericht op senator Joe Manchin, niet op Joe Biden. Dreigen met een progressieve tegenkandidaat in 2024 is vragen om problemen. Daar zijn in het verleden bij beide partijen voorbeelden genoeg van. Oude George Bush kreeg in Republikeins kamp in 1992 Pat Buchanan tegenover zich. Bush won de voorverkiezingen, maar verloor in november van Bill Clinton. Jimmy Carter kreeg in 1980 tegenstand van Ted Kennedy die het beleid van de zittende president niet progressief genoeg vond. Kennedy won twaalf staten, maar verwonde Carter dusdanig dat hij in de presidentsverkiezingen geen schijn van kans had tegen Ronald Reagan.

Lyndon Johnson kreeg in 1968 binnen zijn eigen partij tegenstand van onder andere Eugene McCarthy en Robert Kennedy. Later voegde Hubert Humphrey zich bij de kandidaten, nadat Johnson zich had teruggetrokken. De president had maar nipt gewonnen van McCarthy in New Hampshire en trok zijn conclusies. Kortom, de geschiedenis is bepaald niet vriendelijk voor zittende presidenten die een tegenkandidaat krijgen tijdens hun eerste termijn. De Democratische partij is gewaarschuwd.

Weimar Republiek

En deze week herdenken we de opstand in het Capitool van een jaar geleden. Wij constateren dat de Amerikaanse democratie alleen maar verder is uitgehold. Het land begint steeds meer te lijken op een moderne Weimar Republiek die ook van binnenuit wordt ondermijnd. Republikeinen zijn in de greep van populistisch rechts, oftewel het Trumpisme. Democraten zijn verder naar links opgeschoven. Er is nauwelijks nog een echt midden in de Amerikaanse politiek. 

Niet een linkse uitdager van Biden moet bij de volgende presidentsverkiezingen de strijd aangaan tegen Trump of een pseudo-Trump, maar juist Biden zelf. Als hij gezond blijft natuurlijk. Biden heeft veel ervaring, staat bekend als de ultieme bruggenbouwer. Onderzoek wijst uit dat 60 tot 70 procent van de Democratische kiezers zichzelf als gematigd of conservatief beschouwen. Zij willen net als de miljoenen ‘independents’ en ook gematigde Republikeinse kiezers niets weten van radicaal links of rechts identiteitsdenken- en handelen. Zij willen brood- en boteronderwerpen op de politieke agenda en meer veiligheid op straat en aan de grens. Menigeen stemde op Trump, omdat hij wél en zelfs heel veel aandacht besteedde aan de achtergestelde inwoners van met name het kleinsteedse platteland in het zuiden en middenwesten van Amerika.

Laatste nieuws
Het laatste nieuws is dat onderhandelingen weer op gang komen tussen het Biden-team en de conservatieve Democratische dwarsligger-senator Joe Manchin over elementen van het vastgelopen Build Back Better-wetsontwerp. Als er gratis peuteronderwijs komt, iets van kinderbijslag, goedkopere medicijnen en ook nog meer inzet op veiligheid, dan kan Biden al die middenkiezers later een aantrekkelijke agenda tonen.

Met de steun van Manchin ontstaat er een parlementaire meerderheid! Natuurlijk, het zal een buitengewoon moeilijke klus worden om Amerika weer te ‘normaliseren’. Maar wij denken dat het alleen met dit scenario kan. Haast is geboden!

Willem Post (1955) is verbonden aan Instituut Clingendael en houdt zich sinds de jaren tachtig bezig met de Amerikaanse politiek. Stan Bos (1982) bezocht alle 50 staten en houdt zich sinds 2002 bezig met Amerikaanse politiek. Ze waren in februari 2020 bij de Democratische voorverkiezingen in New Hampshire.

---